کد مطلب:152411 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:209
مقام بلند مرحوم میرزا ابراهیم محلاتی به خاطر زیارت عاشورا
فقیه زاهد، مرحوم شیخ جواد بن شیخ مشكور، كه از اجله ی علما و فقهای نجف اشرف و مرجع تقلید جمعی از شیعیان عراق و از ائمه ی جماعت صحن مطهر بوده است و در سال 1337 در حدود نود سالگی وفات نمود و در جوار پدرش، در یكی از حجره های صحن مطهر مدفون گردید، نقل فرمود:
در شب 26 ماه صفر 1336 در نجف اشرف، در خواب حضرت عزرائیل ملك الموت علیه السلام را دیدم. پس از سلام پرسیدم: از كجا می آیی؟ فرمود: از شیراز می آیم و روح میرزا ابراهیم محلاتی را قبض كردم.
گفتم: روح او در برزخ در چه حال است؟ فرمود: در بهترین حالات و در بهترین باغهای عالم برزخ است و خداوند هزار ملك را برای او موكل كرده است كه فرمان او را می برند!
گفتم: برای چه عملی، به چنین مقامی رسیده است؟ آیا برای مقام علمی و تدریس و تربیت شاگردان؟ فرمود: نه. گفتم: آیا برای نماز جماعت و رساندن احكام دین به مردم؟ فرمود: نه. گفتم: برای چه عملی؟ فرمود: برای زیارت عاشورا!
مرحوم میرزای محلاتی سی سال آخر عمرش، زیارت عاشورا را ترك نكرد و هر روزی كه بیماری یا مشكلی داشت و نمی توانست آن را بخواند، نایب می گرفت.
چون شیخ از خواب بیدار می شود، فردای آن روز، به منزل آیة الله میرزا محمد تقی شیرازی می رود و خواب خود را برای ایشان نقل می كند.
مرحوم میرزا محمد تقی گریه می كند و چون از ایشان سبب گریه را می پرسند، می فرماید: میرزای محلاتی از دنیا رفت و استوانه ی فقه بود! به ایشان گفتند: شیخ خواب دیده است و واقعیت آن معلوم نیست. میرزا فرمود: بلی خواب است، اما خواب شیخ مشكور است نه خواب افراد عادی!
فردای آن روز، تلگراف فوت میرزای محلاتی از شیراز به نجف می رسد و تصدیق رؤیای شیخ مشكور آشكار می گردد. [1] .
در شب 26 ماه صفر 1336 در نجف اشرف، در خواب حضرت عزرائیل ملك الموت علیه السلام را دیدم. پس از سلام پرسیدم: از كجا می آیی؟ فرمود: از شیراز می آیم و روح میرزا ابراهیم محلاتی را قبض كردم.
گفتم: روح او در برزخ در چه حال است؟ فرمود: در بهترین حالات و در بهترین باغهای عالم برزخ است و خداوند هزار ملك را برای او موكل كرده است كه فرمان او را می برند!
گفتم: برای چه عملی، به چنین مقامی رسیده است؟ آیا برای مقام علمی و تدریس و تربیت شاگردان؟ فرمود: نه. گفتم: آیا برای نماز جماعت و رساندن احكام دین به مردم؟ فرمود: نه. گفتم: برای چه عملی؟ فرمود: برای زیارت عاشورا!
مرحوم میرزای محلاتی سی سال آخر عمرش، زیارت عاشورا را ترك نكرد و هر روزی كه بیماری یا مشكلی داشت و نمی توانست آن را بخواند، نایب می گرفت.
چون شیخ از خواب بیدار می شود، فردای آن روز، به منزل آیة الله میرزا محمد تقی شیرازی می رود و خواب خود را برای ایشان نقل می كند.
مرحوم میرزا محمد تقی گریه می كند و چون از ایشان سبب گریه را می پرسند، می فرماید: میرزای محلاتی از دنیا رفت و استوانه ی فقه بود! به ایشان گفتند: شیخ خواب دیده است و واقعیت آن معلوم نیست. میرزا فرمود: بلی خواب است، اما خواب شیخ مشكور است نه خواب افراد عادی!
فردای آن روز، تلگراف فوت میرزای محلاتی از شیراز به نجف می رسد و تصدیق رؤیای شیخ مشكور آشكار می گردد. [1] .
[1] داستانهاي شگفت ص 334 - كرامات الحسينية ج 1، ص 106 - سحاب رحمت ص 116.